ترای‌سیتیز اکنون خانه بسیاری از ایرانیان است و هر روز بر تعداد آنها افزوده می شود. این منطقه پس از نورث ونکوور دومین جمعیت پر جمعیت ایرانی را دارد.
علاوه بر کسانی که برای هزینه های زندگی ارزان تر از ونکوور شمالی به ترای‌سیتیز نقل مکان می کردند، بسیاری از تازه واردان و پناهندگان ترای‌سیتیز را به عنوان محل اقامت خود انتخاب می کردند. صاحبان مشاغل، اقتصاد پررونق تریسیتی را مکانی برای سرمایه گذاری یافتند. زمان آن فرا رسیده بود که سازماندهی کنیم و یک صدا برای همه داشته باشیم. نیاز سازمانی که در راستای زنده نگهداشتن فرهنگ، هنر و ادبیات ایران باشد، دلیل تشکیل انجمن فرهنگی ایران ترای‌سیتیز بود. البته سازمان های اجتماعی کمی در نورث ونکوور وجود داشت، اما هیچ اتفاقی در ترای‌سیتیز نمی افتاد.
سرمایه‌گذار TCICS درباره نحوه ثبت انجمن تحقیق کرد. جلسات پس از جلسه، سرمایه‌گذاران TCICS به اولین مجمع عمومی خود رسیدند. آنها آیین نامه ای را مطابق با قانون جامعه BC تهیه کردند و در اوت 2008 انجمن را به ثبت رساندند. TCICS در طول 16 سال فعالیت خود فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته است و مانند بسیاری از سازمان های تازه تاسیس دیگر با مسائل و مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم کرده است. با این حال، به رسمیت شناخته شدن توسط مقامات شهری و اعضای جامعه راه پیدا کرد. تعداد اعضا به تدریج افزایش یافت، پروژه های کمی آغاز شد و استراتژی ها پاک شدند.
TCICS سخت تلاش کرده است تا میراث، هنر، ادبیات و آداب و رسوم ایران را زنده نگه دارد و اطمینان حاصل کند که جامعه در کل با همه اینها آشنا می شود. TCICS رویدادهای ایرانی مانند نوروز، یلدا، مهرگان را جشن می گیرد و در سال 1393 برای اولین بار موفق به برگزاری جشن چهارشنبه سوری در ترای‌سیتیز شد. TCICS به موفقیت خود در راهیابی و شناخته شدن توسط مقامات دولتی افتخار می کند. در سال 2011، TCICS با 2000 جلد کتاب توسط عاطفه صرافی، موفق شد 6000 دلار کمک مالی برای افتتاح بخش فارسی در کتابخانه عمومی کوکیتلام جمع آوری کند. در سال 2012، TCICS مبلغ 2000 دلار کمک هزینه برای جشن نوروز از وزارت فرهنگ گرایی دریافت کرد، در سال 2013 در مجموع 13400.00 دلار کمک مالی از Spirit of City of Coquitlam برای چهارشنبه سوری و جشن نوروز دریافت کرد و از سوی وزارت نساکای A نامزد جایزه بین المللی شد
